هنر مصر

تاریخ هنر در مصر باستان

تاریخ هنر مصر، به شیوه رایج در مصر باستان به تاریخ چندین سلسله یا خاندانهایی از فرمانروایان این کشور تقسیم می شود ، که اندکی پیش از 3000 سال پیش از میلاد و با سلسله ی یکم آغاز می شود که دوره ی سلسله ی یکم را دوره ی پیش از سلسله ها می نامیدند. صفات بارز هنر ( نقاشی ) مصر ، شامل آمیزه هایی از دین، کاهنی، ابدیت گرایی، ایستا و هنر در خدمت جاودانگی میباشد. آثار به جا مانده ای این تمدن به سالهای 5000 ق م تا 3000 ق.م برمی گردد.

همه تمدن ها در دنیای باستان به دلیل دوره گذار ( از شکار به کشاورزی ) در کنار رودهای بزرگ شکل گرفت و مصر نیز از این قاعده مستثنی نبوده است ( رود نیل ) . انگاره اصلی تأسیسات اجتماعی و عقاید دینی و افکار هنری مصر در همان نخستین قرن های آن پی ریزی شد. آثار بدست آمده از هنر مصر حاصل کاوش مقابر است؛ زیرا محور تفکرات در چنین تمدنی مرگ و نیا پرستی است که از گذشتگان به آنها به ارث رسیده بود.

بنیان پرستش ارواح مردگان در بشر نخستین ترس از ارواح مردگان بوده است در حالیکه مصریان بر این باور بودند که کوشش دنیوی در جهت فراهم نمودن اسباب و لوازم عیش و خوشی سعادت و خوشبختی اخروی را در پی خواهد داشت و هر کس موظف است در این دنیا برای جهان دیگر ( جهان پس از مرگ ) خود تلاش کند.

از این رو هر فرد مصری آرامگاه ابدی خویش را چون جایگاهی همانند و یاد آور محیط زندگی روزانه اش ترتیب می داده است تا روح وی که در زبان مصری کا خوانده می شده است در آن احساس آسودگی کند و کالبد خود را با عمل مومیایی جاودانه می کرده است تا محل امنی برای سکونت کای او باشد. وضعیت مالی نقش تعیین کننده ای در انجام مراحل ذکر شده داشته است.