تکنیک کلاژ

کلاژ (تکه چسبانی) شیوه‌اى است که در آن نه تنها عکس بلکه مصالح مختلفى از قبیل مقوا، بریده روزنامه، پارچه، عکس، اشیاء و غیره روى سطح بوم یا هر زمینه ی دیگر چسبانده مى‌شود و یک ترکیب‌بندى ایجاد مى‌کند. این روش در سال ۱۹۱۶ ابداع شد ونقاشان کوبیسم ازاین روش بهره میبردند. پیکاسو و براک از این شیوه در سالهای ۱۹۱۲-۱۹۱۴ جهت خلق آثار خود بسیار سود جستند و به عنوان شیوه و روشی جدید آن را مطرح نمودند. کلاژ یا تکه چسبانی به طور گسترده توسط هنرمندان قرن بیستم به عنوان یک واسطه مستقل و هم در رابطه با نقاشی و طراحی مورد استفاده واقع شده است.

از این تکنیک برای بیان موضوعات مختلف به کار گرفته می‌شود و محدودیت زیادی در انتخاب این تکنیک برای سوژه های متفاوت وجود ندارد. البته مفهوم کلاژ فقط به سطح دو بعدی محدود نمی‌شود و در کلاژهای حرفه ای می‌توان از این مفهوم به اشکال متفاوت جالبی سود جست. با کاغذ و مقوا می‌توان اشکال مختلف و متفاوتی را ساخت. در برخی اوقات می‌توان از تصاویر واقعی به جای صورت یا دست استفاده کرد می‌توان با تلفیقی از عکس، طرح بافت های مختلف تصاویر جالبی را بوجود آورد.

البته مفهوم درونی کلاژ فراتر از شکل ظاهری آن می باشد، کلاژ می‌تواند در فکر هنرمند باشد. آنچه که مهم است این است که هنرجویان بدانند که کلاژ تنها بریدن کاغذ و در کنارهم چسبانیدن آن نیست بلکه یکی از تکنیک های اجرایی می باشد. کلاژ می‌تواند در سایر هنرها از قبیل سینما و در ساخت فیلم به صورت دیگری صورت گیرد. در مورد تاریخچه ی کلاژ این موضوع را می‌توان گفت که در سال ۱۰۵ بعد از میلاد تسایی لون اختراع کاغذ را اعلام نمود و خود را مدعی کلاژ می دانست. ازنقطه نظر تاریخی کلاژ از توسعه کاغذسازی و راه های دادوستدی که آنرا به غرب منتقل نمودند و آنرا به قرن بیستم کشاند جدا نمی باشد.

کلاژ برای زینت بخشیدن به متون نوشتاری پدید آمد. کمی بعد کتاب دست ساخته ای مزین شد که جایگاهی ویژه در تاریخ کلاژ یافت. استفاده از کلاژ در اواسط قرن نوزدهم و با ظهور مکتب امپرسیونیسم در هنر نقاشی آغاز گشت. امپرسیونیسم کوششی در جهت پرداختن به ارزش های حسی به جای نمودهای لمسی و جایگزین نمودن حجم فیزیکی به دو سطح دو بعدی و اجتناب از نورپردازی و عمق بخشیدن تصنعی در سطح دو بعدی بوم و در نهایت شکل تجسمی به ضرباتی از نور و رنگ و نیز پرداختن به موضوعات روزمره زندگی است. هنوز هم این شیوه در رشته های هنرهای تجسمی کاربرد دارد. در میان تنوعات مرتبط به شیوه کلاژ میتوان از دکوپاژ و دکلاژ نام برد.این شیوه قابلیت به وجود آمدن اشکال از تصاویر، کلمات و عبارات و موادی را که به طور کامل قابلیت قرار گرفتن در پیش یکدیگر را دارا نبودند مهیا ساخت.

آن چه برای ما ایرانیان حائز اهمیت است وجود چنین شیوه ای در هنرهای سنتی کهن ما و کاربرد آن در هنرهای تزیینی است و درگذشته با نام « قطاعی » یعنی قطعه چسبانیدن یا کاغذبری در حدود سده نهم هجری از چین به ایران آمده و از ایران به کشور عثمانی یا ترکیه فعلی راه یافته است و از آنجا به دیگر کشورهای اروپایی راه یافته و گسترش جهانی یافته است و توضیح این امر شاید ادای دینی هرچند کوچک، نسبت به هنرمندان و استادان این فن که در این راه سختیها و مرارتها کشیده اند. لازم به ذکر است که اغلب موضوعات آثار قطاعی در هنر های دستی ایران شامل نقش جانوران، پرندگان، گل و مرغ ،نقش هندی ،تزیینی و یا خطوط خوش بوده است.
 

مطالب مرتبط

تکنیک اکولین

اکولین نوعی رنگ جوهری مایع (liquid)، با شفافیت بسیار بالاست. اکولین همیشه با آبرنگ شناخته می شود ولی از آبرنگ درخشانتر و جلوه ی کار را نیز بیشتر می کند.

ژاک لوئی داوید ؛ پیشگام در سبک نئوکلاسی سیسم

ژاک لوئی داوید نقاش فرانسوی و از پیشگامان سبک نئوکلاسی سیسم بوده است. از آثار معروف ژاک لوئی داوید میتوان به سوگند هوراتی ها، مرگ سقراط، مداخله ی زنان اهل سابین، ناپلئون در حال عبور از آلپ، تاج گذاری ناپلئون و مرگ مارا اشاره کرد.

رقص قلم های هنرمندان ایرانی بر فراز برج آزادی

در این بخش شروع یک نمایشگاه خوشنویسی در برج آزادی به اطلاع شما میرسد و معرفی میشود