یکی از مهمترین عوامل شکل دهنده هنر ایران، ارتباط بسیار نزدیک بین هنر و آداب معنوی برگرفته از مذهب می باشد. به عبارت دیگر ، یکی از شاخصه های مهم هنر ایرانی، نگاه معنوی هنرمند در اثر هنری خویش است.
نقاشی در ایران سابقه بسیار طولانی دارد. از عصر حجر تا دوران معاصر یک خط سیر ممتد وجود داردکه تعالی این هنر را میرساند. استفاده از لعاب در ایران برای اولین بار در هزاره سوم پیش از میلاد و در شهر شوش رایج شد.
فرسک یا فرِسْکو (به ایتالیایی: Fresco) واژه‌ای است که برای اشاره به چندین شیوهء نقاشی بر روی گچ، دیوار و یا سقف به‌کار می‌رود. واژهء فرسکو ریشه در لغت ایتالیایی آفرسکو به معنی تَر و تازگی دارد.
مداد شمعی یا پاستل روغنی، نوعی قلم ساخته شده از موم است که از آن برای نوشتن، نقاشی، رنگ آمیزی و دیگر سبکهای تصویرگری بهره برده می‌شود.
مداد رنگي نوعي مداد است که اثر رنگي برکاغذ به جاي مي گذارد. مغز استوانه اي شکل بيشتر انواع مداد رنگي از ترکيب رنگدانه، موم و نوعي خاصي از خاک رس به نام کائولين تشکيل شده است.
واژه گواش در اصل فرانسوی است و معنای آن« شستشو » می باشد. گواش یک آبرنگ غیرشفاف و مات است که از رنگدانه‌هایی مشابه رنگدانه‌های شفاف آبرنگ و مخلوط صمغ عربی ساخته شده است.
