هنر یونان

تمدن یونان باستان ار تاثیرگذارترین فرهنگ هایی است که حیات بشر به خود دیده است. هنر غرب مدیون هنر یونان است؛ حضور چهار گزینه از عجایب هفت گانه دنیا در میان آثار یونان باستان نمایانگر فرهنگ غنی و ماندگار این سرزمین است.

سیر تحولات هنر یونان را می توان به دوره های زیر تقسیم بندی نمود :

1- دوره ی هندسی ( تا قرن 8 ق.م )

2- دوره ی کهن ( قرن 7 و 6 ق.م )

3- دوره ی کلاسیک ( قرن 5 و 4 ق.م )

4- دوره ی هلنی ( قرن چهارم تا آغاز میلادی )

دوره هندسی

استفاده از اشکال خلاصه شده ی هندسی علت نام گذاری این دوره است. برجسته ترین آثار این دوران سفالینه های منقوش هندسی و ساده که حد واسط بین هنر میسنی پسین و هنر آغازین یونان را نشان می دهد، می باشد. کهن ترین سفالینه ها که به حدود۱۰۰۰ ق.م می رسد، کوزه ای دو دسته که برای نگهداری شراب و روغن کاربرد داشته است. این کوزه ها با نام « آمفورا » معروف هستند.

طی مراوده ای که بین یونان با تمدن های باستانی شرق حاصل شد. دوره هندسی دوام نیاورد و دارای تحول در نقوش هندسی شد که به آن « خاور مالی » می گویند. ظهور نقوش حیوانات تلفیقی که متعلق به تمدن بین النهرین و مصر هستند را می توان مشاهده کرد. نقوش متنوع از حیوانات، گیاه و انسان که جلوه ای از موجودات و شخصیت های دینی یونانی است.

برخی از مجسمه های این دوره عبارتند از :

« هرای ساموس 570 تا 560 ق.م » ، « کوروس آناوسیوس 525 ق.م » ، « مجسمه های معبد آرتمیس 600 تا 580 ق.م » ، « مجسمه های گنجینه سیفنوسی 525 ق.م »و « مجسمه های معبد زئوس 460 ق.م »

دوره ی کهن

در نتیجه ی ارتباط و تاثیر پذیری از هنر مصری و بین النهرینی ما شاهد ساخت مجسمه هایی با حالت های موقر و آیینی در یونان هستیم. نوع ایتادن، تزئینات پیچیده ی گیسوان، لبخند های مصنوعی، از ویژگی های مجسمه های این دوره است.

دوره ی کلاسیک

اوج هنر و معماری یونان باستان در این دوره است. استفاده از فرم های آزاد، دانش کالبد شناسی، حرکت های طبیعی بدن در مجسمه سازی و نقاشی گلدان ها، استفاده از مجسمه جهت تزیین بنا و ساخت ستون های فیگوراتیو از خصوصیات کلی این دوره است.

از نمونه های این دوره میتوان به موارد زیر اشاره کرد :

« مجسمه های معبد پارتنون» ، « مجسمه های الجین » ، « مجسمه ی نیزه به دست » ، « مجسمه های معبد ارختئوم » ، « مجسمه ی دیسک انداز » و « پیکره ی پیلوس »

دوره ی هلنی

دوره ای که پس از مرگ اسکندر تا سقوط امپراطوری یونان توسط رومیان را شامل می شود، دوران هلنیسم می گویند . در این دوره گسترش سرزمین های تحت نفوذ موجب تنوعاتی در هنر و به خصوص معماری می گردد که تاکید بر احساسات و عواطف انسانی، خردگرایی در هویت مستقل تندیس ها و توجه به موضوعات روزمره و مناظر عامیانه از مشخصه های آن است.

از نمونه مجسمه های این دوره میتوان « دموستنس سخنور آتنی » ، «کپی مرمری از اصل مفرغین » ، « هرمس با دیو نیسوس کودک » را نام برد.